Napisze w skrócie a dobrze bedzie jak jakaś dobra dusza to rozbuduje.
Wiec teraz się pobawimy Vim-em.
słowem wstępu
Zanim zaczniemy trochę o konwencjach zapisu:
* W świecie Vim jak trzeba nacisnąć "Ctrl-R" to zapisuje się to "^R"
* Ja klawisze funkcyjne na klawiaturze lubie notować tak jak wyglądają czyli insert jakoi [ins] etc.
Tryby Vim
| Tryb | Jak do niego przejść | Opis |
| poleceń | [esc] | W tym trybie tkwi mnustwo mocy - wykonujemy różne polecenia Vim |
| edycji | [ins] | Edytujemy treść pliku |
| wizualny | ^V | … |
Zróbmy coś :D
Do dzieła.
Utwórzmi plik test.cpp
vim test.cpp
I mamy okno Vima.
Budowa okna Vima
| Część górno/środkowa z zawartością | |
| lewy dolny róg ze stanem | prawy dolny róg z informacją o pozycji etc. |
Aby zacząć edycję wciśnijmy [ins] lub i
Teraz napiszmy sobie
#include <cstdio> int main(){ return 0; };
Teraz to zapiszmy . Aby to uczynić przechodzimy w tryb polecen za pomocą [esc] i wydajemy komende
:w
Aby wyjść z Vim-a wydajemy komende
:q
Kompilujemy i testujemy program … :P .
Co dalej ?
Spisz podstawowych poleceń Vim-a
| polecenie | opis |
| :w | zapisz plik który edytujesz |
| :q | wyjdź |
| :q! | wyjdź bez zapisu |
| :wq | zapisz i wyjdź |
| :set nu | włącz wyświetlanie numerów lini |
| :set ai | włącz auto indent , czyli automatyczne robienie wcięć |
| :set cin | włącz automatyczne robienie wcieć zgodnie z "C" (ai też potrzebne) |
| :set syntax=on | włącz podświetlanie składni |
Aby większośc poleceń "set" wyłączyć używamy prefixu "no" przed nazwą opcji np:
| :set nonu |
| :set noai |
Oto zestaw rozszerzony poleceń:
| polecenie | opis |
| y12 | kopiuje do bufora domyslnego wiersz wskazywany przez kursor i 12 kolejnych |
| :15,27y | kopiuje do bufora domyślnego linie od 15 do 27 |
| p | wkleja z bufora domyślnego |
Wiecej na temat rozszerzonych poleceń etc. w Vim drugie kroki
